جملات شرطی در زبان انگلیسی

What would you do if you were rich?

منظور از این جمله چیست؟ بله…کمی گیج کننده است؛

این سوال از شما می‌خواهد دو کار انجام دهید: ۱- تصور کنید که ثروتمند هستید و ۲- تصور کنید که به عنوان یک فرد ثروتمند چه خواهید کرد.

می‌توانید پاسخ دهید:

If I were rich, I would fly first class to Hawaii.

I would buy a car!

I would travel all over the world.”

اما خیلی هیجان زده نشوید، همه چیز خیالی است!

در دستور زبان انگلیسی به این نوع جملات خیالی، جمله شرطی گفته می‌شود.

ما از شرطی‌ها برای صحبت کردن درباره موقعیت‌های خیالی در گذشته، حال و آینده استفاده می‌کنیم.

ما برای موقعیت‌هایی که ممکن است در آینده اتفاق بیفتد یا شرایطی که ممکن است هرگز رخ ندهد از جملات شرطی استفاده می‌کنیم.

ما برای کارهایی در گذشته که قابل تغییر نیستند از جملات شرطی استفاده می‌کنیم.

تسلط بر جملات شرطی کمی دشوار است، اما یادگیری آن‌ها بسیار مفید است.

خوشبختانه با داشتن یک دانش اولیه و تمرین زیاد، به زودی می‌توانید از جملات شرطی، درست مثل یک انگلیسی زبان بومی و به خوبی استفاده کنید.

این را تصور کنید: که شما می‌توانید جملات شرطی انگلیسی را در ۵ مرحله درک کنید

به would و if توجه داشته باشید

همه جملات شرطی از کلمه if، و اغلب در ابتدای جمله استفاده می‌کنند.

زمانیکه در حال گوش دادن یا خواندن زبان انگلیسی هستید در صورت ظاهر شدن این کلمه (if)، به احتمال قوی آن جمله، یک جمله شرطی است.

در مرحله بعد، گوش دهید و به دنبال کلمه would بگردید. البته همه جملات شرطی حاوی کلمه would نیستند، اما اکثر آن‌ها این کلمه را دارند. بعضی از جملات شرطی به جای would از will استفاده می‌کنند بنابراین به دنبال این کلمه نیز باشید.

اگر if و would/will را در یک جمله دیدید، بدانید که با یک جمله شرطی روبرو هستید.

جمله را به بخش‌های ساده تقسیم کنید

هنگامی که یک جمله شرطی را تشخیص دادید،‌ می‌توانید با تقسیم آن به دو جزء ( دو قسمت اصلی جمله)، درک آن را آسان‌تر کنید.

دو جزء یک جمله شرطی عبارتند از: ۱- بند if  (جمله شرط) و ۲- بند will/would (یا جواب شرط).

در اینجا مثال دیگری از یک جمله شرطی آورده شده است.

If you exercised every day, you would be so fit.

جمله را به دو قسمت تقسیم کنید، وسط آن را با ویرگول جدا کنید.

If you exercised every day, (جزء اول)

you would be so fit. (جزء دوم)

اکنون باید درک آن آسان‌تر باشد. بند if شرط است- این عمل یا حالتی است که باید اول اتفاق بیفتد.

بند would می‌تواند فقط در نتیجه وقوع بند if اتفاق بیفتد.

You would only be fit if you exercised every day. If you don’t exercise, you will not be fit.

تناسب اندام شما فقط در صورتی است که هر روز ورزش کنید. اگر ورزش نکنید، تناسب اندام نخواهید داشت.

انواع مختلف جملات شرطی را بیاموزید

سه نوع اساسی از جملات شرطی وجود دارد که  نوع ۱، نوع ۲ و نوع ۳ نامگذاری شده‌اند.

خوشبختانه به راحتی می‌توان نام آن‌ها را به خاطر سپرد.

هر نوع جمله شرطی ساختار و هدف متفاوتی دارد.

جمله شرطی نوع ۱

جمله شرطی نوع ۱، وضعیت احتمالی است که ممکن است اتفاق بیفتد.

ما از جملات شرطی نوع ۱ برای بیان موقعیت‌های واقع بینانه، برنامه‌ها و مواردی استفاده می‌کنیم که احتمالاً اگر کاری انجام دهیم اتفاق می‌افتد. برخلاف مثال‌های قبلی در جمله شرطی نوع ۱ از will به جای would استفاده می‌شود. معمولاً این نوع جملات شرطی در هر دو جزء جمله از افعال زمان حال استفاده می‌کنند.

If I eat all the chocolate, I will feel sick tomorrow.

در این مثال، من وضعیتی را تصور می‌کنم که مطمئناً اتفاق خواهد افتاد. اگر همه آن شکلات‌ها را بخورم فردا قطعاً بیمار خواهم شد. شاید من نباید آن شکلات را بخورم.

If I study hard, I will pass the exam.

سخت کوشی جواب می‌دهد. قبولی در امتحان نتیجه محتمل مطالعه سخت است.

جمله شرطی نوع ۲

این نوع کمی دشوارتر است. جمله‌های شرطی نوع ۲ مواردی را بیان می‌کنند که احتمالاً رخ نخواهد داد. این‌ها می‌تواند چیزهای خیالی باشد که غیر ممکن یا بسیار بعید است.

در این حالت ما از would استفاده می‌کنیم.

فعل در بند if، زمان گذشته است اما فعل دربند would  فعل در زمان حال است.

If I bought a Ferrari, I would have no money left.

یک ماشین فراری آنقدر گران است که تمام پولی که دارم را باید هزینه کنم. اما خرید فراری دیوانه کننده خواهد بود. من فقط می‌توانم خرید آن را تصور کنم، اما هرگز آن را در واقعیت در نظر نمی‌گیرم. به همین دلیل، من از جمله شرطی نوع ۲ استفاده کرده‌ام.

If I were you, I would not be rude to the boss.

در این مثال، من با تصور خودم در موقعیت آن شخص به او مشاوره می‌دهم – ”If I were you…” (اگر من جای تو بودم… که نیستم) – و سپس به آن‌ها می‌گویم که در جایگاه آن‌ها چه کاری انجام می‌دهم. من به شخصی می‌گویم که با رئیس مودب باشد، با استفاده از جمله شرطی نوع ۲ برای تصور اینکه من در موقعیت او چگونه عمل می‌کنم.

“If I were you…” یک روش عالی برای مشاوره به زبان انگلیسی است.

جمله شرطی نوع ۳

جمله شرطی نوع ۳ گیج کننده‌تر است. در این جمله ما در مورد وضعیت گذشته و اقداماتی که قابل تغییر نیستند صحبت می‌کنیم. جمله شرطی نوع ۳ اغلب برای ابراز احساس پشیمانی استفاده می‌شود. بند would از یک فعل مصدر کامل استفاده می‌کند (have done, have taken) و در بند if از فعل گذشته کامل استفاده می‌شود (had done, had taken).

If I had studied harder as a teenager, I would have gone to a better university.

در جمله شرطی نوع ۳ هر عملی در گذشته است و هیچ چیزی در جمله رخ نداده است. من در دوران نوجوانی سخت درس نخواندم، بنابراین به دانشگاه بهتری نرفتم. اکنون نمی‌توانم چیزی را تغییر دهم اما کاش می‌توانستم.

If you had eaten breakfast, you would have felt fine this morning.

صبح امروز صبحانه خوردی؟ نه. احساس خوبی داشتی؟ نه، احساس بدی داشتم. شما باید صبحانه بخورید.

انعطاف پذیر باشید

دستور زبان در جملات شرطی ممکن است دشوار باشد، اما ترتیب بندهای if و would نیست. شما می‌توانید آن‌ها را عوض کنید و جمله همچنان همان معنی را داشته باشد.

If I had more time, I would learn kick-boxing.

I would learn kick-boxing if I had more time.

این دو جمله دقیقاً به یک معنی هستند، بنابراین آرام باشید – لازم نیست نگران ترتیب بندهای جمله باشید.

با جملات شرطی ترکیبی تمرین کنید

گاهی اوقات وقتی درباره اقدامات گذشته صحبت می‌کنیم،  دیگر جمله شرطی نوع ۳ دقیقاً آن چیزی نیست که به آن نیاز داریم.

در جمله شرطی نوع ۳، همه چیز در گذشته است و تمام شده است.

اما اگر درباره اقدامات خیالی گذشته که بر زمان حال تاثیر می‌گذارد صحبت می‌کنید، چه می‌کنید؟

شما باید دستور زبان خود را تغییر دهید و از یک جمله شرطی ترکیبی استفاده کنید.

در اینجا یک مثال آورده شده است:

If I had married that rich woman, I would be rich too!

توجه داشته باشید که چگونه بند if از یک فعل گذشته استفاده می‌کند، مانند یک جمله شرطی نوع ۳، اما جزء  would از فعل زمان حال استفاده می‌کند.

جملات شرطی ممکن است گیج کننده باشند، اما آن‌ها بخش فوق‌العاده و اساسی از زبان انگلیسی هستند.

با درک خوب شرایط مشروط می‌توانید با اطمینان درباره موقعیت‌های خیالی صحبت کنید.

می‌توانید طرحی را پیشنهاد دهید و در مورد نتایج احتمالی آن صحبت کنید. می‌توانید درباره هر تعداد چیز غیر ممکن، شگفت انگیز، و بامزه صحبت کنید.

می‌توانید درباره کارهای خود فکر کنید و در مورد چیزهایی صحبت کنید که آرزو می‌کنید می توانستید تغییر دهید.

تبریک …! اینک  شما یک قدم به انگلیسی صحبت کردن (مثل زبان مادری) نزدیک شدید.

منبع: FluentU language and culture blog